انتقاد از سخنان آیت الله مهدوی کنی در باره تبریک مشروط به روحانی

آفتاب: سرویس سیاسی - بسم الله الرحمن الرحیم

کمتر از سه ماه از انتشار نخستین بیانیه حزب اعتدال و توسعه در دعوت از حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی می گذرد.

این دعوت که با تحلیلی واقع بینانه از اوضاع داخلی و شرایط خارجی کشور و با آگاهی از شایستگی ها و بایستگی های ریئس جمهور آتی جهت بهبود زندگی مردم و ارتقای جایگاه جمهوری اسلامی ایران در عرصه های بین المللی به عمل آمده بود،با وجود همه عوامل دلسردی انگیزه قوی در جوانان حزب آفرید که در فرصتی کوتاه نسبت به سازماندهی مناسب برای ورود به این میدان پر تموج اقدام کردند.

این انگیزه با اعلام ثبت نام آیت الله هاشمی رفسنجانی برای نامزدی ریاست جمهوری مضاعف و در تعامل با شور و نشاط ملی ناشی از استقبال اقشار مختلف مردم از ایشان به طور بی سابقه ای هم افزا گردید. به طوری که یاد همراهی ها و هم دلی های سالهای نخستین انقلاب را برای نسلهای اول و دوم تداعی می کرد.

ولی متاسفانه این امید و گرمی انقلابی با اقدام غیرمنتظره و بهت آور شورای محترم نگهبان به یاس و سردی گرائید. صرف نظر از دلایل چنین اقدامی از سوی شورای محترم نگهبان و چرائی موضع گیری دو تن از فقهای محترم این شورا که بدون جایگاه رفیع شورا و ضرورت بی طرفی فقهای مکرم آن...

عارف و حسن روحانی در طیف اصلاح طلبان وضعیت یکسانی دارند.